Jednym z najstarszych obiektów w okolicach Łagowa chociaż jeszcze nie wpisanym do Rejestru Zabytków są relikty grodziska w Nowym Stawie. Szczegółowo opisuje ten obiekt Czesław Hadamik w wydanej książce „Zarys dziejów Łagowa”. Relikty grodu leżą na cyplu wysuniętym znacząco w dolinę Wszachówki, na terenie wsi Nowy Staw w miejscu potocznie zwanym „Zamczyskiem”.

    Cypel stanowi zakończenie Pasma Iwańskiego i ma wysokość od 8 do 25 metrów nad doliną Wszachówki wpływającej w tym miejscu w szeroką dolinę rzeki Łagowicy. Naturalne walory obronne cypla powiększono poprzez przekopy od wschodu i południa, odcinające go od reszty wzgórza. Oddzielony został teren o planie zbliżonym do pięcioboku o zaokrąglonych wierzchołkach, o wymiarach około 50 na 60 m. Wały łagowskiego grodu wykonane były w technice ziemno-drewnianej, a więc usypane z ziemi, umocnionej obustronnie „płotem” z wbitych w ziemię palów. W czasach ich powstawania kamienne mury obronne były rzadkością. Przed wałem wykonywane były „przekopy”, które później nazywane były fosami, których zadaniem było pozyskanie ziemi do usypywania wału, ale przede wszystkim obniżenie przed wałem poziomu terenu – a przez to podnoszenie jego wysokości. Obiekt nie jest użytkowany od ponad sześciu wieków, dlatego w skutek erozji, wszelkie formy terenowe, a szczególnie przekopy są mocno zatarte. Wały łagowskiego grodu, do dziś wypiętrzone są o około 7-9 m ponad poziom przekopów.

    Gród ten powstał około roku 1100, a więc w czasach Bolesława Śmiałego, Władysława Hermana lub Bolesława Krzywoustego. Osada wczesnośredniowieczna (czyli Stary Łagów) zlokalizowana była obok grodu, na północnym stoku wzgórza. Według przekazów historycznych Łagów znajdował się na trasie podróży Władysława Hermana, który wraz z małżonką, często podróżował ze swej wcześniejszej, mazowieckiej stolicy w Płocku – do Krakowa. Początkowo gród stanowił własność książęcą. W latach 1123-1125 Bolesław Krzywousty, działając w ramach znacznie szerszej reformy polskiego Kościoła przekazał gród łagowski biskupowi włocławskiemu. W ten sposób gród przestał stanowić własność książęcą, a stał się siedzibą zarządcy łagowskiego klucza dóbr biskupich. Rolę tę pełnił przez dwa wieki. W związku z lokacją Nowego Łagowa (w obecnym miejscu) zamiast remontować i przebudowywać, zdecydowano się starą siedzibę opuścić. 

    Warto to miejsce odwiedzić w okresie wiosny lub jesieni, gdyż porastająca cypel roślinność w tym okresie nie jest rozwinięta i można wyraźniej zaobserwować zarys grodziska i wałów obronnych. Ze szczytu wzniesienia rozpościera się piękny widok na dolinę rzeki Wszachówki i Łagowicy. (informacje na podstawie strony http://www.dawnekieleckie.pl/2-lagow-nowy-staw-grodzisko/)